10.000 undirskriftir um miðnætti og menn vart lagðir af stað

Viðtökurnar sem www.kjosum.is undirskrifarsöfnunin fær nú, áður en henni er formlega hleypt af stokkunum, koma að líkindum þeim helst á óvart sem hlusta á Efstaleitismenn og ESB-aðildaráhugamenn á Fréttablaðinu/365, en síður þeim sem leggja sig fram við að hlera skoðun hins venjulega Íslendings, sem stritar daginn út og inn, til þess helst að borga Steinrími J. aukna skatta.

Það má hverjum sem leggur málið niður fyrir sig vera ljóst að fyrir utan það augljósa; það að þetta er ekki skuld íslenskra skattgreiðenda, heldur óbilgjörn krafa Breta og Hollendinga, þá eru áhættuatriðin sem einhverju skipta enn öll okkar megin í málinu.  Efnahagslegir fyrirvarar eru þannig úr garði gerðir að fari allt á versta veg, verður Jóel litli, sem kom til landsins frá Indlandi fyrir skömmu, jafngamall og sá sem þetta ritar þegar Icesave-sem þá verður orðin skuld- krafan verður að fullu uppgerð.

Það þarf æði frjótt ímyndunarafl til að sannfæra sig um að gjaldeyrishöftin hverfi á meðan Icesave klafinn hangir um háls íslenskra skattgreiðenda.  Gengisáhættan er öll okkar megin og fyrir þá sem ekki vita þá veiktist íslenska krónan um rúm 4% í janúar, ef mig misminnir ekki.  Óvissa virðist með flæði í erlendum gjaldeyri inn til nýja Landsbankans til að standa undir greiðslum af skuldabréfinu til gamla Landsbankans.  Það að ætla að kaupa gjaldeyri af Seðlabankanum til að brúa bilið hugnast þeim að líkindum ekki vel sem sjá fyrir sér styrkingarfasa íslensku krónunnar og afléttingu gjaldeyrishafta. Tímasetning á útgreiðslum úr þrotabúinu liggur ekki fyrir, sem er þó það atriði sem ræður mestu um vaxtagreiðslur ríkissjóðs.  Vaxtagreiðslur sem ríkissjóður fær aldrei til baka, sama hversu góðar heimtur verða úr búinu.  Heimtur úr búinu eru í raun það sem sá sem hér skrifar hefur minnstar áhyggjur af í augnablikinu, þó að það sé það atriði sem fær alla athygli í umræðunni. Þetta eru aðeins nokkur atriði af mörgum sem hægt er að nefna og varða áhættu sem hvílir á íslenska ríkissjóðnum verði Icesave III samþykkt eins og það liggur fyrir.

Áhættan er því enn allt of mikil og krafa almennings getur ekki verið önnur en sú að Alþingi leiti allra leiða til að breyta óvissu í vissu í þessu máli.  Rökin að fyrirliggjandi samningur sé svo miklu betri en hinir fyrri eru einfaldlega ekki boðleg ef þau eiga að duga til að hengja Icsave-kröfurnar um háls okkar skattgreiðenda.

Það eina sem gerir þennan samning bærilegan í hugum margra er það hvað hinir fyrri samningar voru ævintýralega vondir.  Slíkur samanburður er ekki boðlegur.

 Að þessu sögðu vil ég fá að leggja áherslu á það augljósa:  www.kjosum.is skrifa undir núna!

Undirskriftir nálgast 9.000

Hugsanlega hagstæðara að fresta lántökum sagði GM

Til upprifjunar er áhugavert að rifja upp frétt, frá 22.mars, þar sem haft er eftir viðskiptaráðherra að: ,,.. í ljósi þess að stór erlend lán ríkissjóðs séu ekki á gjalddaga fyrr en við lok næsta árs kunni að vera hagstæðara fyrir ríkissjóð að fresta lántökum næstu mánuði. Hann sagðist ekki geta fullyrt um lánsfjárþörf ríkisins á næstu árum en teikn séu á lofti að upphafleg tala hafi verið of há."

 Hér er fréttin:

http://mbl.is/mm/frettir/innlent/2010/03/22/hugsanlega_hagstaedara_ad_fresta_lantokum/

Nú kemur í ljós hvort viðskiptaráðherra man enn eftir Time Value of Money.

Yfirgnæfandi líkur á samþykki

Samfylkingin og Baugur

Það verður ljósara með hverjum deginum að Íslandsbanki var misnotaður í þágu eigenda sinna með þeim hætti að með ólíkindum er.  Misnotaður af eigendum sem allir, með einum eða öðrum hætti, tengjast Jóni Ásgeiri Jóhannessyni og Baugi, skilgetnu afkvæmi Samfylkingarinnar, sem haft hefur auðhringinn undir verndarvæng sínum allar götur síðan formaður Samfylkingarinnar hélt svokallaða Borgarnesræðu 9.febrúar 2003.  

Sífellt kvak álitsgjafa og ,,sérfræðinga“ sem grafnir eru upp, þess efnis að einkavæðing bankanna hafi verið rót hrunsins, þar hafi allt verið gert með öfugum klónum og bankarnir færðir hinum verstu mönnum á silfurfati, verður hjákátlegt þegar í ljós er komið að sá banki sem stjórnmálamenn fengu aldrei að einkavæða, þar sem hann þurfti ekki að einkavæða, var misnotaður jafn illa og raunin er. 

Í dag er grátbroslegt að rifja upp orð formanns Samfylkingarinnar úr Borgarnesræðunni, þar var reitt hátt til höggs og snúist til varnar fyrir auðhringinn.  Um leið og sú undarlega ræða er rifjuð upp er rétt að minna á merkilega grein sem Páll Vilhjálmsson, blaðamaður, skrifaði í mars 2003, þar sem hann greinir undirliggjandi markmið ræðunnar og segir:

„Ef tækist að telja almenningi trú um að Baugur væri í lögreglurannsókn vegna andúðar forsætisráðherra á fyrirtækinu þyrftu forsvarsmenn Baugs ekki að hafa áhyggjur af niðurstöðu lögregluyfirvalda og dómstóla. Sekt þýddi einfaldlega að forsætisráðherra væri búinn að ákveða að svo yrði en sýkna að jafnvel almáttugur Davíð Oddsson gæti ekki komið á kné svo grandvöru og heiðarlegu fyrirtæki sem Baugur er. Hér er meira í húfi en orðstír Davíðs Oddssonar. Ef atlaga Fréttablaðsins heppnast bíður hnekki tiltrú almennings á réttarríkinu. Kaupsýslumönnum á ekki að líðast að hafa stofnanir lýðveldisins og réttkjörin yfirvöld að leiksoppi.“

Skýrsluspuninn

Í hvert sinn sem búist er við skýrslu og áliti rannsóknarnefndar Alþingis, fer í gang spuni í fjölmiðlum. Sá spuni er einfaldur: „Spuninn er byrjaður“, bergmála fjölmiðlamenn og ákafaálitsgjafar, og bæta því við að greinilegt sé að „áhrifamenn“ séu „byrjaðir að grafa undan rannsóknarnefndinni“. Þessi spuni hefur tvennan tilgang. Fjölmiðlamenn, ákafaálitsgjafar  og óðabloggarar vilja ráða opinberri umræðu á Íslandi sem mest. Þeir ætla sjálfum sér að ákveða hvað úr áliti nefndarinnar fái athygli. Þess vegna má ekkert verða til þess fyrirfram að draga úr trú manna á óskeikulleika nefndarmanna. Þess vegna er reynt að bregðast fyrirfram við því ef nefndin, vinna hennar eða niðurstöður, verða gagnrýnd. Það verður þá bara „spuni“ vondra manna. Á dögunum birti meira að segja fréttaþátturinn Spegillinn sérstakt ávarp fréttaritara Ríkisútvarpsins í Lundúnum þessa efnis, og bættist það í röð fleiri ávarpa þess fréttaritara til þjóðarinnar. Einn þáttastjórnandi Ríkisútvarpsins hefur mánuðum saman bloggað utan vinnutíma að niðurstöður nefndarinnar megi ekki verða „hvítþvottur“, og felst í því að þáttastjórnandinn hafi þegar ákveðið hvað rétt sé og rangt, og skuli nefndarmenn eiga hann á fæti ef þeir standi ekki undir kröfum hans. Skilaboðin eru skýr: Ef nefndarmenn áfellast þá sem þáttastjórnandinn hatast við, þá verða þeir lofsungnir fyrir „merkilegt verk“. Annars verða þeir úthrópaðir fyrir hvítþvott. Þegar slíkur söngur hefur verið sunginn mánuðum saman, bæði hjá þessum álitsgjafa og svipuðum, þá er spurning hversu sterk bein nefndarmanna eru, það er að segja þeirra tveggja sem ekki skýrðu frá því opinberlega í upphafi rannsóknar hverjar niðurstöðurnar yrðu, eins og einn nefndarmanna gerði og fréttamenn og álitsgjafar létu sér vel líka - eitt er þó ljóst, eftir opinber skrif þáttarstjórnandans um það hvernig skýrslan eigi að vera er ljóst að útilokað er að hann stýri umræðu um efni hennar á vegnum Ríkisútvarpsins.

„Áætluð“ skil

Af og til birtast fréttamenn og skýra frá því að birting skýrslu nefndarinnar muni enn dragast um svo og svo margar vikur. Er þá gjarnan nefnt í framhjáhlaupi að birtingin hafi verið „áætluð“ fyrsta febrúar. Það er villandi orðalag, sem þó hefur verið notað í mörgum fréttatímum. Birting skýrslunnar var ekkert „áætluð“ um það leyti. Í lögum um nefndina eru einfaldlega skýr fyrirmæli þess efnis að skýrslan skuli birt fyrir lok janúar 2010. Nefndarmenn sjálfir ákváðu hins vegar að fara ekki eftir þeim lagafyrirmælum, án þess að heyrst hafi að sú staðreynd hafi gefið þeim tilefni til að efast um eigið ágæti til að meta störf annarra. En þetta nefna álitsgjafarnir og fréttamennirnir sjaldan. Á þeim bæjum er heitt vonað eftir að nefndarmenn vegi að einhverjum þeirra sem álitsgjafarnir eru á móti, hafa jafnvel rægt árum saman, og meðan sú von lifir, má ekkert verða til þess að draga úr trúverðugleika nefndarmanna. En ef þeir bregðast vonunum, þá verður nú annað uppi á teningnum. Þá verður bloggað fram á nótt: Hvítþvottur, hvítþvottur!

Skyldu draumarnir rætast?

Ekki veit ég hvort draumar ákafra álitsgjafa rætast. Flestir venjulegir menn myndu auðvitað telja augljóst að gjaldþrot einkafyrirtækja væru á ábyrgð stjórnenda eða eigenda einkafyrirtækja en ekki ríkisins. En hvað veit maður. Einn nefndarmanna kenndi starfsmönnum eftirlitsstofnana opinberlega um bankahrunið um leið og hún settist í nefndina til að rannsaka orsakir bankahunsins. (Fréttamenn og álitsgjafar virtust ekki telja þetta valda vanhæfi hennar, og hefði verið gaman að velta fyrir sér hvort þeir hefðu verið sömu skoðunar ef hún hefði lýst gagnstæðum viðhorfum.) Hinir nefndarmennirnir tveir hafa svo sérhæft sig í að leita að mistökum stjórnsýslunnar. Kannski hefur hér fundist nefnd sem gæti látið drauma álitsgjafanna rætast, en því verður ekki trúað fyrirfram.

Á síðasta ári skrifaði þáverandi formaður Viðskiptaráðs merkilega blaðagrein. Þar sagði hann að skýrslunnar væri nú skammt að bíða og væri „mikilvægt að þeir aðilar sem gagnrýni hljóta taki hana til sín og nýti til uppbyggilegra umbóta. Þar gildir einu hvort gagnrýnin snúi að stjórnmálamönnum, embættismönnum, fjölmiðlum, hagsmunasamtökum atvinnulífs eða forystumönnum í viðskiptalífinu.“ Þetta voru óvænt en um leið ánægjuleg viðhorf úr viðskiptalífinu, þar sem álitum opinberra nefnda er yfirleitt mætt af fyllsta mætti og rannsakendum er yfirleitt mætt með lögfræðingaher. Kannski er þetta til marks um ný viðhorf í viðskiptalífinu. En kannski er þetta traust á nefndinni til marks um eitthvað annað.

     -greinin birtist í Morgunblaðinu 3.apríl 2010.

Brást umboðsmaður?

Senn líður að því að rannsóknarnefnd alþingis skili áliti sínu á aðdraganda bankaþrotsins árið 2008. Bíða margir í óþreyju eftir því, ekki síst þeir sem vilja koma athygli og ásökunum á þroti bankanna frá þeim sem áttu bankana og stýrðu bönkunum, en yfir á starfsmenn hins opinbera. Slíkir menn hafa nú beðið spenntir í meira en ár, eða allt frá því að ljóst varð að alþingi valdi einkum til athugunar sinnar ágæta menn, en sem sérhæft hafa sig í stjórnsýslurétti og leitinni að mistökum í stjórnsýslunni. Þriðji nefndarmaðurinn lýsti svo yfir opinberlega, áður en nefndarstarfið hófst, að skýringin á bankaþrotinu væri einmitt hjá eftirlitsstofnunum, svo allt lofar þetta góðu.

Í opinberri umræðu hefur verið gert sem mest úr því að „eftirlitsstofnanir“ hafi brugðist, og virðast sumir halda að allt væri enn í lukkunnar velstandi, bara ef skárra fólk hefði starfað hjá „eftirlitsstofnunum“. Ekki þarf svo að efast um að rannsakendur alþingis munu í áliti sínu fara í löngu máli yfir allt sem eftirlitsfólk hefði, eftir á séð, getað gert eða látið ógert í aðdraganda bankaþrotsins.

En hætt er við að ein eftirlitsstofnun ríkisins, og sú sem einna mestar hefur heimildirnar, verði lítt skoðuð að sinni. Samkvæmt lögum nr. 85/1997 um umboðsmann alþingis skal umboðsmaður hafa eftirlit með allri stjórnsýslu ríkisins og gæta þess að hún fari fram í samræmi við lög og vandaða stjórnsýsluhætti. Umboðsmaður er ekki bundinn við kvartanir borgaranna heldur getur tekið mál upp að eigin frumkvæði, sjái hann ástæðu til þess. Umboðsmaður hefur afar víðtækar heimildir við eftirlitsstörf sín og getur samkvæmt lögunum „krafið stjórnvöld um þær upplýsingar og skriflegar skýringar sem hann þarfnast vegna starfs síns, þar á meðal getur hann krafist afhendingar á skýrslum, skjölum, bókunum og öllum öðrum gögnum sem mál snerta.” Þá getur hann kallað starfsmenn stjórnsýslunnar á sinn fund og fengið frá þeim upplýsingar og skýringar sem varða einstök mál og á frjálsan aðgang að öllum starfsstöðvum stjórnvalda til athugana í þágu starfs síns.

Það er ótvírætt að umboðsmaður alþingis er ein allra úrræðamesta eftirlitsstofnun landsins. Þó umboðsmaður geti ekki gefið bindandi fyrirmæli um aðgerðir í stjórnsýslunni, og hann veiti aðeins álit en ekki úrskurði, þá ber honum að hafa eftirlit með allri stjórnsýslu, hefur takmarkalitlar heimildir við það eftirlitshlutverk, og getur að fenginni athugun gert stjórnvöldum eða eftir atvikum alþingi, aðvart ef hann telur pott brotinn.

Ekki veit ég hvort embætti umboðsmanns alþingis svaf á verðinum í aðdraganda bankahrunsins. Ég veit ekki hvort ætlast hefði mátt til þess að umboðsmaður hefði beitt eftirlitsheimildum sínum varðandi þá aðila stjórnsýslunnar sem hafa áttu auga með fjármálafyrirtækjum. Vel mætti segja mér að ekkert sé við umboðsmann að sakast, þrátt fyrir eftirlitshlutverk og eftirlitsheimildir hans. En hitt er ljóst, að væntanleg álitsgerð rannsóknarnefndar alþingis mun ekki taka af neinn vafa um það, því að af snilligáfu sinni ákvað alþingi að setja umboðsmann alþingis einmitt í nefndina sem sett var til höfuðs stjórnsýslunni, og „eftirlitsstofnunum“ alveg sérstaklega. Það var óráð, með fullri virðingu fyrir núverandi umboðsmanni alþingis og annáluðum hæfileikum hans við að þefa uppi jafnvel smæstu aðfinnsluefni stjórnsýsluvaldshafa.

     -greinin birtist í Morgunblaðinu 30.janúar 2010.

Kjörsókn í þjóðaratkvæðagreiðslum aldrei á pari við þingkosningar.

Fjölmiðlar virðast sérstaklega áhugasamir um að afvegleiða umræðuna um líklega kjörsókn í þjóðaratkvæðagreiðslu dagsins.  Væntanlega með það fyrir augum að geta í lok dags sagt sigri hrósandi að lítill áhugi hafi verið á kosningunum og að ljóst sé að afstaða fólks til málsins sé ekki eins ákveðin og haldið hefur verið fram.

Í Sviss þar sem hefðin fyrir þjóðaratkvæðagreiðslum er ríkust er þátttaka alla jafna á milli 40% og 50%.

Umtalaðasta og æsilegasta þjóðaratkvæðagreiðsla síðari tíma, þar sem Írar tóku afstöðu til Lissabonsáttmálans (stjórnarskrár ESB) skilaði 53% kjörsókn.  Þar var um að ræða þjóðaratkvæðagreiðslu sem hafði framtíð ESB í hendi sér og augu vestrænna ríkja hvíldu á.  53%!

Á sama tíma eru fjölmiðlar hér heima uppfullir af því að ,,kjörsókn sé dræm" þrátt fyrir að stefni í  prýðis þátttöku.  Þá á eftir að taka tillit til þess að forsætis - og fjármálaráðherra hafa sent skýr skilaboð til sinna stuðningsmanna um að sitja heima, sem er auðvitað svo galin framganga hjá þeim skötuhjúum að það nær ekki nokkurri átt.

 

Um 26% kjörsókn í Reykjavík

PRið enn að gleymast

Menn virðast seint ætla að læra.  Af orðum fjármálaráðherra að dæma á að láta það ráðast, sjá til, hvernig erlenda pressan handerar niðurstöðurnar og túlkar.  Það virðist ekki eiga að hafa frumkvæði að því að stýra umræðunni eins og kostur er og efni standa til. 

Orð Steingríms á blaðamannafundi fyrr í dag eru þess eðlis að leikplanið ,,því verra því betra" virðist enn vera uppi á borðum.

 Hér er línan frá fjármálaráðherra: 

„Og það skiptir miklu máli fyrir landið að þau verði ekki oftúlkuð (innsk: úrslit þjóðaratkvæðagreiðslu verði niðurstaðan NEI). Það er auðvitað mjög hættulegt fyrir okkur ef að þetta verður lagt upp þannig, og fer út um heiminn, að með þessu sé Ísland alfarið að hafna því að leysa þetta mál eða axla ábyrgð. Það eru ekki þau skilaboð sem við þurfum á að halda heldur þvert á móti að þetta breyti engu um vilja og ásetning íslenskra stjórnvalda til þess að reyna að vinna að lausn þessa máls á ábyrgum forsendum. Allt annað er landinu stórhættulegt," segir Steingrímur.

Hlé gert á Icesave-viðræðum

Lýðræðissinni skák og mát.

Hann er alveg skák og mát lýðræðissinnin Steingrímur J. Sigfússon.  Bunan hefur staðið upp úr honum árum saman um mikilvægi aukinnar aðkomu almennings að ákvörðunum, þjóðaratkvæðagreiðslur og annað í þá veruna. 

Nú hentar þetta honum allt í einu ekki vegna persónulegra pólitískra hagsmuna og þá skal sitja heima.  Framganga hans gagnvart þjóðaratkvæðagreiðslunni er yfirgengileg og eina ferðina enn er hann vísvitandi að vinna gegn hagsmunum Íslands.  Erlendir blaðamenn eru víst alveg furðu lostnir og skilja ekkert í framgöngu mannsins.

Enn eina ferðina segir fjármálaráðherra að við höfum ekki efni á að bíða með að semja.  Hverslags samningatækni er þetta eiginlega?  Það er hverjum manni ljóst að á öllum stigum málsins hefur tíminn unnið með hagsmunum íslenskrar þjóðar.

Við þurfum ekki andstæðinga á meðan við höfum fyrirsvarsmenn eins og Steingrím.

Steingrímur: Ólíklegt að ég kjósi

Ráðherrann sem enginn kaus

Það jaðrar við að vera sársaukafullt að horfa á Gylfa Magnússon, svokallaðan ,,faglega skipaðan ráðherra", sem kjósendur fá sennilega aldrei tækifæri til að taka afstöðu til í kosningum, beita sér með þessum hætti í þeim óþveraleik ríkisstjórnarinnar að tala niður þjóðaratkvæðagreiðslu um Icesave nauðungarlögin. 

Maðurinn sem hélt innblásna ræðu forðum á Austurvelli er orðin svo djúpt sokkinn í pólitískan spunavef ríkisstjórnarinnar að það styttist væntanlega í að hann hverfi af hinu pólitíska sviði, enda hvorki hægt að halda því fram að hann sé hlutlaus né heldur faglegur um nokkurn hlut þessa dagana.

Samningarnir geta reynst dýrari en Icesave-skuldin

Spurning til forsætisráðherra:

Ef Icesave 2 lögin eru þegar orðin úrelt og við erum þegar með í hendi hagstæðari lausn sem nemur sjötíu milljörðum króna í greiðslubyrði, hvers vegna er ekki búið að fella Icesave 2 lögin úr gildi og þar með fella niður þjóðaratkvæðagreiðsluna?

Koma svo fjölmiðlungar!

 

 

 

Jóhanna ætlar ekki á kjörstað

Ríkisstjórnin afnemi Icesave 2

Ef Steingrímur er jafn sannfærður og hann heldur fram, um að betra tilboð liggi á borðinu og að í því sé eitthvað hald, af hverju hefur hann þá ekki gert tillögu í ríkisstjórn um að fella Icesave 2 nauðungarlögin úr gildi? Þar með væri þjóðaratkvæðagreiðslan úr sögunni.

Þetta tilboð sem á að liggja á borðinu og vera mun betra en Icsave 2 lögin gera ráð fyrir er atriðið Steingrímur tilgreinir sem rök fyrir því að slá þjóðaratkvæðagreiðsluna af.

 Koma svo fjölmiðlamenn!  Hvernig væri að senda þessa spurningu á fjármálaráðherra!!!!!

Vildi skýr svör um þjóðaratkvæði

Réttu spurningarnar, í réttri röð.

Í öllum málum, sérstaklega þeim sem virðast flókin, þó að þau séu það ekki í raun, er skynsamlegt að raða spurningum málsins upp í rétta tímaröð.

Í þessu svokallaða Icesave máli er ein spurning sem er fyrst á þeirri tímalínu, það er spurningin hvort ríkisábyrgð sé á innstæðutryggingasjóði, ef svarið við þeirri spurningu er NEI (gagnvart skuldbindingum ríkissjóðs), þá falla flestar hinar spurningarnar niður.  Spurningar eins og vaxtaprósenta, vaxtafrystingartímabil, lengd afborgunarferils o.s.frv. hreinlega skipta ekki máli, þar sem svarið við spurningunni um ríkisábyrgð á innstæðutryggingasjóði er NEI.

Með handabakavinnubrögðum og ótrúlegri einurð á síðari stigum, hefur því miður tekist að flækja málið þannig að margir halda að skuldbindingar okkar séu til.

Minni til gamans á grein sem ég skrifaði um málið fyrir nokkru síðan sem bar heitið ,,Skuldbindingar okkar eru ekki til".

http://bergthorolason.blog.is/blog/bergthorolason/entry/1002550/

Eigum ekki að borga Icesave

Óheilindum ríkisstjórnar virðast engin takmörk sett

Það er alveg makalaust og raunar ógnvekjandi að fylgjast með hvað óheilindum ríkisstjórnarinnar virðast lítil takmörk sett. 

Það virðist allt vera leyfilegt og reynt að halda spunanum gangandi eins lengi og kostur er.  Allt með það að markmiði að þjónkast hagsmunum Breta, Hollendinga og Evrópusambandsins.

Og enn kvaka þau um að kostirnir séu óskýrir í þjóðaratkvæðagreiðslunni, þegar þeir eru bæði kristaltærir og augljósir.

Vildu hitta formennina eina

Einn besti veitingastaður landsins.

Þetta eru sorglegar fréttir, þarna er um að ræða einn af albestu veitingastöðum landsins og án nokkurs vafa þann besta utan höfuðborgarsvæðisins.

Hæfileikar Friðriks og natni við matargerðina hafa um árabil ýtt undir að fólk heimsæki Akureyri, jafnvel í þeim eina tilgangi að njóta matar hjá honum og hans frábæra starfsfólki, í því glæsilega umhverfi sem þau höfðu búið staðnum.

Ég vona að Friðrik og hans góða fólk komist af stað aftur og óska þeim alls góðs.

Búið að loka Friðriki V.

Trúnaðarbresturinn er ríkisstórnarinnar við þjóðina

Því miður er helsti trúnaðarbresturinn í málinu öllu sá er þjóðin hefur orðið fyrir.  Gerandinn í því máli er ríkisstjórn Íslands.

Handabakavinnubrögðin eru slík í þessu máli að það verður rannsóknarefni til langrar framtíðar.

Ákefð Jóhönnu og Steingríms til að sleppa undan þjóðaratkvæðagreiðslu laugardagsins er svo æpandi og um leið háskaleg fyrir stöðu Íslands í viðræðunum að sjaldan í stjórnmálasögunni hefur endatafl máls verið leikið jafn illa og nú.

Forsætisráðherra heldur því fram að það sé ekki ljóst um hvað eigi að kjósa á laugardaginn.  Það er kristaltært. Þar stendur landsmönnum til boða að hafna nauðungarlögunum síðan í desember og tryggja að þau öðlist ekki gildi. Það er bara svo einfalt!

Trúnaðarbrestur í Icesave-samningum?