Það er enginn að snuða Breta og Hollendinga

Flestir hafa nú áttað sig á því, að engin lagaleg skylda hvílir á Íslendingum að samþykkja Icesave-kröfur Breta og Hollendinga. Fólk sér, að enginn bendir á neina lagareglu sem gæti gert íslenska skattgreiðendur ábyrga fyrir kröfunni. Auðvitað er það svo, að ef slík regla væri fyrir hendi, þá væri einfaldlega bent á hana og þar með væru önnur rök fyrir kröfunni óþörf. Þá væru Bretar og Hollendingar líka löngu farnir í mál, því enginn þarf að efast um að menn, sem beita okkur hryðjuverkalögum, myndu ekki hlífa okkur eitt andartak við dómsmáli, ef þeir teldu sig hafa minnstu von um að vinna það.

En þegar flestir sjá að lagaskyldan er engin þá reyna Evrópusinnar að halda því fram að Íslendingum beri siðferðileg skylda til að gangast í ábyrgð fyrir kröfunum. Þeir vita sem er, að meginþorri Íslendinga er gott og heiðvirt fólk sem er viðkvæmt fyrir að vera sagt fara illa með aðra. Þess vegna er nú í ákefð reynt að segja fólki, að okkur beri að samþykkja kröfurnar, því við séum „að mismuna útlendingum“.

Óþarfar áhyggjur

Menn mega ekki gleyma því, að Icesave-kröfur Breta og Hollendinga snúast um skuldir fallins einkabanka, sem ríkisstjórnir Breta og Hollendinga ákváðu upp á sitt eindæmi að borga, og þeir reyna nú að senda íslenskum skattgreiðendum reikninginn fyrir framtaki sínu – og heimta meira að segja ríkulega vexti til viðbótar. Íslendingar hafa alls ekki farið illa með Breta eða Hollendinga í málinu. Alþingi Íslendinga setti neyðarlög sem stórbættu hag Breta og Hollendinga og færðu þeim hundruð milljarða til viðbótar því sem þeir ella hefðu fengið. Menn þurfa því ekki að hafa áhyggjur af því að Íslendingum hafi farist illa við Breta og Hollendinga eða að við höfum í nokkru látið Breta gjalda hryðjuverkalaga og annarrar vinsemdar sem þeir hafa sýnt okkur.

Virtustu fjármálablöð heims styðja okkur

Enginn myndi lá því fólki, sem aðeins fylgist með Evrópusinnuðum íslenskum fjölmiðlum, þótt það tryði því að málstaður Íslands njóti einskis stuðnings erlendis. Svo er þó alls ekki. Má þar nefna að virtustu viðskiptablöð heims, Financial Times og Wall Street Journal, hafa í leiðurum lýst stuðningi við málstað Íslands. Sá stuðningur segir meira en mörg orð í mörgum greinum gætu sagt. Það er alveg augljóst, að ef Íslendingar væru í raun að brjóta á Bretum og Hollendingum, ef við værum að mismuna fólki, þá myndu virtustu viðskiptablöð heims ekki verja okkur í leiðurum sínum. „Verði lögin samþykkt í þjóðaratkvæðagreiðslunni í apríl þýðir það að Ísland gæti orðið veðsett London og Haag í allt að 35 ár – vegna þess að bresk og hollensk yfirvöld ákváðu, að eigin frumkvæði, að leysa borgara sína úr snörunni“, skrifaði Wall Street Journal í leiðara á dögunum. „Bresk eða hollensk yfirvöld myndu aldrei taka á sig kröfur erlendra innistæðueigenda upp á þriðjung af landsframleiðslu ef einn af stóru bönkunum þeirra færi á hausinn“, skrifaði Financial Times. Við skulum hlusta á það sem þessi virtustu viðskiptablöð heims skrifa milljónum lesenda sinna. Við getum með góðri samvisku sagt nei á laugardaginn og borið höfuðuð hátt gagnvart hverjum sem er; Bretum, Hollendingum, sjálfum okkur og ekki síst komandi íslenskum kynslóðum.

Athugasemdir

[Hjálmtýr V Heiðdal, 8.4.2011 kl. 23:06]

Sigmundur Davíð útskýrði Icesavemálið fyrir þjóðinni í Kastljósi kvöldsins.

Hann ræddi mögulega niðurstöðu EFTA dómstólsins varðandi sakfellingu fyrir brot á EES samningnum vegna þess að innstæðueigendum Landsbankans í Englandi og á Íslandi var mismunað.

Sigmundur greip til líkingamáls, þreif í jakka Sigmars þáttastjórnanda og sagði að fyrir hrun þá hefðu bæði enskir og íslenskir sparifjáreigendur getað keypt sér 10 svona jakka.

En eftir hrun þá hefði sá enski, sem fékk allt greitt út í pundum getað keypt sér aðra 10 jakka, en íslenski sparifjáreigandinn sem fékk allt sitt einnig greitt út í íslenskum krónum, gat einungis keypt sér 6 jakka. Og Sigmundur spurði: „Hvor fær sitt bætt? Englendingurinn fær allt sitt, Hollendingurinn fær allt sitt. Íslendingurinn hinsvegar fær minna“

Það er augljóst. sagði Sigmundur Davíð, að það er sá íslenski sem hefur orðið fyrir mismunun. 6 jakkar eru ekki það sama og 10.

Þegar hér var komið sögu þá fór ég að klóra mér í hausnum og fann að samúð mín var hjá íslenska aðilanum sem gat ekki keypt sér nema 6 jakka. Dæmið varð þó aldrei raunverulegt í mínum huga þar sem þetta magn af jökkum vafðist fyrir mér. Sigmundur Davíð er að vísu af efnafólki og giftur inn í milljarðafjölskyldu og áttar sig betur á svona kaupastandi heldur en ég.

Hvað um það - niðurstaða formanns Framsóknarflokksins var sú að það væri ekki hægt að dæma þjóð, sem fær borgað í ónýtum gjaldeyri, fyrir brot á milliríkjasamningum.

Ég hinsvegar dró þá ályktun að þetta væri gengis-mismunur en ekki mismunun eins og Sigmundur taldi.

Ég vissi að króna er ekki það sama og pund og ég vissi að krónan skítféll - en ég vissi ekki að þessi skilningur á mismunun væri í EES samningum? Ég hélt að aðgerðir íslenska ríkisins, þegar það tryggði íslenska sparifjáreigendur en lét þá bresku og hollensku róa, væri hin saknæma mismunun. Ef skilningur Sigmundar er rétt þá erum við í góðum málum

En svo rifjaðist það upp fyrir mér að þetta er ekki í fyrsta sinn sem jakkainnkaup hafa ruglað Framsóknarmenn í ríminu. Í janúar 2008 varð mikill hvellur þegar Björn Ingi keypti 5 jakkaföt á kostnað flokksins. Þá fannst mörgum framsóknarmönnun innkaupin vera misferli.